HAWAJE
06:19
CHICAGO
10:19
SANTIAGO
13:19
DUBLIN
16:19
KRAKÓW
17:19
BANGKOK
23:19
MELBOURNE
03:19
Ogłoszenie niepłatne ustawodawcy Serwis wykorzystuje ciasteczka (cookies) w celu: utrzymania sesji zalogowanego Użytkownika, gromadzenia informacji zwiazanych z korzystaniem z serwisu, ułatwienia Użytkownikom korzystania z niego, dopasowania tresci wyswietlanych Użytkownikowi oraz tworzenia statystyk ogladalnoœci czy efektywnoœci publikowanych reklam. Użytkownik ma możliwoœć skonfigurowania ustawień cookies za pomocš ustawień swojej przeglšdarki internetowej. Użytkownik wyraża zgodę na używanie i wykorzystywanie cookies oraz ma możliwoœć wyłaczenia cookies za pomoca ustawień swojej przegladarki internetowej. /// Dowiedz się więcej
 
Mapy: | Afryka | Ameryka Pd. | Ameryka Pn. | Antarktyda | Australia | Azja | Europa | Polska
  ŚwiatPodróży.pl » Chile 2005 » CL 3: Na skraju Salar de Atacama
CL 3: Na skraju Salar de Atacama



Cordyliera del Sal
Jesteśmy tu już tydzień i powoli przyzwyczajamy się do tego, że wszędzie pełno jest piasku i kurzu. W ostatnich dniach odwiedziliśmy dwie małe miejscowości leżące na skraju Salaru de Atacama - Socaire i Toconao. Szczególnie ta ostatnia miejscowość zasługuje na kilka słów opisu.

Toconao to najbardziej zielona oaza w środkowej części Atacamy. Co oczywiste, zawdzięcza to wodzie a w szczególności jej umiejętnemu wykorzystaniu. Jej mieszkańcy podzielili wioskę na część mieszkalną i uprawną. Dzięki systemowi kanałów z grodziami mieszkańcy z dużą dyscypliną dzielą się wodą. W oazie tej spotkać można różnego rodzaju warzywa a nawet drzewa owocowe: pomarańcze, figi, śliwki, gruszki, jabłka itp. Rośnie tam też kilka rodzimych gatunków, których nazw nie sposób zapamiętać.


Aby zobaczyć gejzery El Tatio wstaliśmy o 3 rano. Mordercza godzina, ale było warto, gdyż na 6 rano przypada ich największa aktywność. Gejzery znajdują się na wysokości 4300 m n.p.m.

Zobacz  powiększenie!
Gejzer
Pole gejzerów to zerodowana przez gorącą wodę powierzchnia. Chłodne wody gruntowe ogrzewane są przez skały, które z kolei ogrzewa lawa wulkaniczna. Wzrastające w ziemi ciśnienie wyrzuca obłoki pary i strumienie gorącej wody, czasem na wysokość kilku metrów. Spływająca z kraterów zasolona i pełna minerałów woda tworzy rzekę Rio Salto, która po 50 km wpada do Rio Loa. Niesamowite jest wrażenie, kiedy na wysokości ponad 4000 m, w mrozie, o wschodzie słońca, obserwować można eksplozje pary i gorącej wody.

Jeden z większych gejzerów nosi nazwę Frances, co zawdzięcza mrocznej sławie mordercy. Trzy lata temu francuski turysta podszedł zbyt blisko krateru, krucha krawędź załamała się i wpadł do wody o temperaturze 90C.

Zobacz  powiększenie!
El Tatio
Wschody słońca towarzyszą wyjazdom na gejzery El Tatio, natomiast zachody najlepiej ogladać w Cordyliera Del Sal, która rozciąga się na zachód od Salaru. Znajdują się tam słynne doliny Valle de la Muerte (Dolina Śmierci) i Valle de la Luna (Dolina Księżycowa).

Tajemniczo i groźnie brzmiąca nazwa Dolina Śmierci ma swoją banalną historię. Zasłużony dla San Pedro de Atacama belgijski duchowny, ojciec Gustawo La Paige, wędrując po okolicy nazwał dolinę "marte". Nic niemówiąca mieszkańcom Atacamy nazwa, skojarzyła się z "muerte" i tak powstała Dolina Śmierci.

Obie doliny to cudowne krajobrazy powstałe w wyniku działalności wiatru i specyficznych warunków klimatycznych. Składają się głównie z czerwono - brązowych skał i piasku i łudząco przypominają widziane na filmach krajobrazy z księżyca i Marsa.

Źródło: informacja własna

1


w Foto
Chile 2005
WARTO ZOBACZYĆ

Peru: Lima i okolice
NOWE WYSTAWY
PODRÓŻE

Urugwajskie przygody
kontakt | redakcja | reklama | współpraca | dla prasy | disclaimer
copyright (C) 2003-2013 ŚwiatPodróży.pl