Po rozpakowaniu rowerów jedziemy w poszukiwaniu campingu, na którym chcemy odświeżyć się po trudach dwudniowej podróży. Po kąpieli i zmianie ubiorów na rowerowe ruszamy w naszą podróż. Robimy zakupy na śniadanie i przejeżdżamy na plażę, gdzie przygotowujemy śniadanie. Robimy kilka zdjęć i ruszamy w poszukiwaniu drogi wiodącej do Tafroute. Po raz pierwszy stajemy wobec problememu bardzo słabego oznakowania dróg Maroka. Błądząc po ulicach i wspierając się wskazaniami kompasu docieramy do rogatek miasta na drodze do Tafroute, której szukaliśmy.

Tego dnia jadąc przez wiele wiosek i miejscowości przemierzamy 62 km. Cały dzień droga wiedzie po płaskim terenie. Wieczorem w okolicach miejscowości Ait Baha zaczynamy rozglądać się za miejscem na nocleg. Już przed wyjazdem zaplanowaliśmy, że będziemy nocować pod namiotem. Znajdujemy opuszczony (jak nam się wydaje) budynek. Teren wokół budynku pozwala nam na rozłożenie namiotu w ten sposób, aby nie był widziany z drogi.

W czasie, gdy rozglądamy się w poszukiwaniu odpowiedniego miejsca do rozstawienia namiotu, pojawia się Marokańczyk. Na początku nie wiemy jak się zachować. Okazuje się, że jest bardzo przyjaźnie nastawiony. Mimo bariery językowej (nie mówi po angielsku, my nie mówimy po francusku) świetnie się rozumiemy. Mohamed, bo tak ma na imię, nie tylko zaprasza nas do środka swojego domu, ale również przygotowuje nam posiłek. Pierwszy raz jemy tadżin. Jego wypowiedzi ograniczają się do słowa "tres bien" – czyli "bardzo dobrze". Siedzimy na podłodze i rozmawiamy bez słów. Ponieważ w domu nie ma elektryczności korzystamy ze świec i czołówek. Mohamed chce zobaczyć zdjęcia naszych rodzin, ale niestety nie mamy ze sobą niczego do pokazania. Za to on chętnie prezentuje nam swoje dokumenty.

Po wspólnie spędzonym wieczorze kładziemy się spać. To pierwsza noc w namiocie. Poprzednie dwie były praktycznie nieprzespane. Jesteśmy bardzo zmęczeni. Następnego dnia czeka nas wspinaczka w górach Antyatlasu.

Odległość przejechana: 62 km
Odległość od początku trasy: 62 km